Oké, tijd om dit toch eens op te schrijven. Ik ben een tijd terug dus het spel "we become what we behold" tegen gekomen, en heeft een heel sterke boodschap (je kunt het op deze link spelen, kost je 5 minuten) Maar het zette me ook aan het denken, dus hier volgt een stukje over nieuws, hoe het internet ons steeds meer vormt zonder dat we daar daadwerkelijk invloed op hebben en kinderen voor kinderen (die wordt vanzelf duidelijker, beloof ik):

We krijgen toch een bak negativiteit, woede en angst over ons heen op een dagelijkse basis. Oorlog hier, seksschandaal daar, geweld in alle vormen en maten, oh ja, en je moet ook nog even bang of boos zijn dat de wereld eraan gaat, de politiek alles sloopt en dat je toch nooit uit de (studie)schulden gaat komen. Zelf kan ik hier normaal gesproken best goed tegen (moet ook wel, als je studie en expertisegebied zo dicht op een van de grote bijdragers van negativiteit en ellende in de wereld ligt), maar de laatste tijd ben ik door wat privéomstandigheden wat gevoeliger voor alle toestanden, schandalen en ja, dus ook alle nieuwsberichten.

Het hakt er allemaal in, en het wordt ook niet altijd met goede intenties geschreven, natuurlijk zijn er journalisten die proberen het publiek te informeren, maar droge teksten, feiten en nuance leveren geen clicks, geen interactie en dus ook geen advertentie-inkomsten (of afgesloten abonnementen) op.

Laten we alsjeblieft niet vergeten hoe makkelijk het is om in een zwart gat gezogen te worden online, waarbij je dus door alle recommender-algoritmes alleen maar slechter en slechter nieuws gaat zien, je meer en meer zorgen gaat maken en je dus uiteindelijk hartstikke beroerd gaat voelen om alles wat er wel niet mis is met de wereld en natuurlijk ligt volgens het internet een groot gedeelte daarvan óók bij jou als persoon. Ligt het niet aan jou? Dan is het de “ander” want die is eng omdat we er niks van (willen) weten. Maar om even terug te gaan naar het hoofdpunt, de wereld voelt eng, boos en het voelt ook alsof alles met de dag slechter wordt.

Maar natuurlijk ben ik hier niet om alleen maar pessimistisch te lullen, dat doen we met z’n allen al meer dan genoeg. Ik wil ook graag kijken naar hoe dit anders kan! Kunnen we onze media en onze online omgeving niet voor veel positievere doelen gebruiken? Kunnen we niet, met onze snelle verbinding met alle uithoeken van de wereld, enorme toegang tot informatie en een beetje creativiteit het positieve in de wereld weer een beetje laten doorschijnen?

Ik zou graag willen pleiten voor een “goed-nieuwsuur” en een “goede nieuwscyclus”. Laten we weer eens bespreken wat ons bindt. Niet alleen alle verschillen, discussiepunten en pijn van de wereld, maar ook eens het goede belichten, de dingen die wél goed gaan, de zaken die we voor mekaar krijgen als we met z’n allen de schouders eronder zetten en kunnen motiveren dat er wel degelijk een betere toekomst is dan wat het huidige nieuwslandschap ons voorhoudt. Dan heb ik het niet over de “kat uit boom gered” categorie. Ik wil wel weten wat er in de wereld speelt, maar ik wil ook graag kunnen zien dat niet alles zo slecht hoeft te zijn! Ik wil zien dat er daadwerkelijk vooruitgang is, hoe klein ook, en dat de negatieve dingen niet het enige zijn dat in de wereld gebeurd. Ik wil voorpagina’s die het hebben over succes, over geholpen mensen en over zaken die de wereld mooier maken, niet de zoveelste politieactie of oorlog. Misschien worden we dan met z’n allen ook weer een beetje liever voor elkaar.

“als ik de baas zou zijn van het journaal”….